Ekspozycja, jako procedura terapeutyczna przeznaczona do redukcji patologicznego strachu posiada swoje korzenie w behawioralnym nurcie z lat 50 – tych. Pierwsi behawioralni terapeuci wyłonili się z wielorakich szkół psychoterapeutycznych, włączając dominujący nurt psychoanalityczny w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii. Kilka wczesnych wysiłków do stosowania terapii ekspozycyjnej podjętych było przez psychologów z Republiki Południowej Afryki, wielu z nich szkoliło się w Wielkiej Brytanii w Maudsley Hospital pod okiem Hansa Eysencka.
Archive for Czerwiec, 2020
Historyczna perspektywa terapii ekspozycyjnej:
Wielość ludzkich lęków jest niemożliwa do określenia. Podczas gdy niektórych zalewa zimny pot na myśl o jeździe windą lub przejechaniu samochodem przez most, inni boją się zwierząt (dużych lub małych), utraty kontroli, odezwania się do nieznajomej osoby lub doświadczenia pobudzenia seksualnego. Są tacy, którzy obawiają się wiecznego potępienia, niemoralnych myśli lub nieszczęśliwych liczb, działania pod wpływem impulsu, który mógłby zranić najbliższych albo korzystania z publicznych toalet. Z kolei innych paraliżuje widok szpitala, cmentarza a nawet widok własnego pępka.