Atak Paniki a zaburzenia somatyczne

Jest wiele zaburzeń medycznych, które mogą wywołać fizjologiczne symptomy podobne do ataków paniki. Zalicza się do nich pewne zaburzenia układu hormonalnego (np. hipoglikemia, nadczynność tarczycy, nadczynność przytarczyc), zaburzenia sercowo – naczyniowe (wypadanie płatka zastawki mitralnej, arytmia serca, zastoinowa niewydolność serca, nadciśnienie, zawał mięśnia sercowego), choroby układu oddechowego, zaburzenia neurologiczne (np. epilepsja, zaburzenia przedsionkowe) oraz nadużywanie substancji psychoaktywnych (np. uzależnienie od alkoholu lub leków, bądź ich odstawienie) (zobacz Barlow, 2002; Taylor, 2000).

                Jednakże występowanie tych zaburzeń nie wyklucza automatycznie możliwości postawienia diagnozy lęku paniki. Jeśli ataki lęku panicznego poprzedzają wystąpienie tych zaburzeń, występują poza kontekstem nadużywania substancji psychoaktywnych lub symptomy fizjologiczne są błędnie intepretowane w kontekście katastroficznym, wówczas diagnoza współwystępowania lęku paniki powinna być rozważona razem z zaburzeniem medycznym.

                Inne cechy, takie jak, początek występowania ataków paniki przed 45 rokiem życia, występowanie nietypowych cech takich jak utrata kontroli nad oddawaniem moczu lub wypróżnianiem się, zawroty głowy, utrata świadomości, bełkotliwa mowa, krótkie ataki paniki, które kończą się nagle, sugerują raczej wpływ zaburzeń medycznych lub substancji psychoaktywnych na doświadczenie paniki.

                Jest możliwe, że zaburzenia natury fizjologicznej oraz doświadczenie choroby może mieć swój udział w zwiększeniu wrażliwości na doznania płynące z ciała w zaburzeniach lęku panicznego (np. Hochn – Saric i inni, 2004). Dla przykładu Craske, Poulton, Tsao i Plotkin (2001) ustalili, że doświadczenie choroby układu oddechowego, poważne zaburzenia zdrowia w dzieciństwie lub we wczesnej młodości są predyktorem następstwa rozwoju zaburzenia lęku panicznego wraz z agorafobią między 18 a 21 rokiem życia. Zaburzenia medyczne odgrywają znaczącą rolę w rozwoju paniki, mogą ją powodować, lub współuczestniczyć z lękiem panicznym.

 Barlow, D. H. (2002). Anxiety and its disorders: The nature and treatment of anxiety and panic (2nd ed.). New York: Guilford Press.

Craske, M. G., Poulton, R., Tsao, J. C. I. & Plotkin, D. (2001). Paths to panic disorder/agoraphobia: An exploratory analysis from age 3 to 21 in unselected birth cohort. Journal of the American Academy of Child and Adolescent Psychiatry, 40, 556-563.

Hochn – Saric, R., McLeod, D.R., Funderburk, F., & Kowalski, P. (2004) Somatic symptoms and physiological responses in generalized anxiety disorder and panic disorder. Archives of General Psychiatry, 61, 913 – 921.

Taylor, S. (2000). Understanding and treating panic disorder: Cognitive-behavioural approaches. Chichester UK: Wiley.